گراهام پرستویچ، مسئول مشارکت عمومی و بیمار، شبکه علوم بهداشت دانشگاهی یورکشایر و هامبر، به نمایندگانی در HIMSS22 اروپایی گفت: «می‌خواهم در چند دقیقه آینده شما را متقاعد کنم که من بخشی از راه‌حل هستم، نه لزوماً فقط یک مشکل». کنفرانس.
او صدای بیماران را در جلسه «از مشارکت بیمار تا توانمندسازی بیمار» نمایندگی می‌کرد که در آن گروهی از کارشناسان درباره چگونگی مشارکت بیشتر شهروندان در تحول سلامت دیجیتال بحث کردند.
سخنرانان عبارت بودند از: دکتر کاوه صفوی، مدیر عامل ارشد، مشاوره بهداشت جهانی، Accenture، ایالات متحده آمریکا. Begoña Nafria، سرپرست گروه مشارکت بیماران در تحقیق و نوآوری، بیمارستان کودکان سن خوان دئو، بارسلون، اسپانیا؛ گراهام پرستویچ، رهبر مشارکت عمومی و بیمار، شبکه علوم بهداشت دانشگاهی یورکشایر و هامبر، بریتانیا؛ دکتر آن اسنودون، مدیر تحقیقات بالینی، HIMSS Analytics، کانادا.
پرستویک افزود: «وضعیت فعلی باعث می‌شود مردم احساس کنند که اوضاع به جای بهتر شدن، بدتر می‌شود. برای افرادی که ناتوان هستند، همه چیز خوب به نظر نمی رسد و به نظر می رسد شانس اینکه آنها بتوانند به رفاه خود کمک کنند، به عقب بر می گردد نه رو به جلو.”
هنگامی که صحبت از طراحی راه حل های مراقبت های بهداشتی می شود، پرستویک گفت که مشارکت بیمارانی که نماینده مخاطبان هدف هستند و اطمینان از مشارکت آنها در ایجاد یک تعریف روشن از مشکل در حال حل، مهم است.
او در پایان گفت: “بسیاری از مردم به جای کار با بیماران از بیماران استفاده می کنند.” «اگر من در آن باشم، احساس می‌کنم که شما با من کارها را انجام می‌دهید تا با من.»
جلب اعتماد
اگرچه سلامت از راه دور در طول همه‌گیری رونق گرفت، اما بر اساس گزارش‌ها، استفاده از انواع دیگر ابزارهای دیجیتال پس از سال 2018 کاهش یافت. تحقیقات انجام شده توسط Accenture در هشت کشور
دکتر توضیح داد: «همانطور که ما شاهد پذیرش فناوری توسط شهروندان در طول سال‌ها هستیم، از سال 2018 متوجه می‌شویم که سرعت پذیرش – که به خوبی در حال افزایش بوده و پول و نوآوری زیادی را پشت سر گذاشته است – در واقع شروع به افزایش کرده است. کاوه صفوی، مدیر عامل ارشد، مشاوره بهداشت جهانی، Accenture.
به دلیل پذیرش اجباری در طول همه‌گیری، زمانی که ملاقات چهره به چهره پزشکان غیرممکن بود، ویزیت‌های سلامت مجازی تنها استثنا در این مورد بود.
دکتر صفوی گفت: «برای ما جالب بود که شاهد کاهش یکنواخت پذیرش فناوری‌های دیجیتال، پوشیدنی‌ها و اپلیکیشن‌ها در طول دوره زمانی بودیم.
این تحقیق نشان داد که این تا حدی به دلیل عدم اعتماد بیمار است. اگرچه ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به‌عنوان مورد اعتمادترین نهادها برای ارائه داده‌های مردم به آنها رتبه‌بندی شدند، اما اعتماد به همه سهامداران از زمان همه‌گیری کاهش یافته است.
دکتر صفوی ادامه داد: «اگر آنها اعتماد ندارند، حاضر به مشارکت در سیستم نیستند. می توان استدلال کرد که این بیماری همه گیر باعث افزایش آگاهی مردم از اینکه داده های مراقبت های بهداشتی آنها در دسترس است و می تواند توسط دیگران استفاده شود را افزایش داد.
برای غلبه بر این مشکل، دکتر صفوی گفت که مهم است که مبتکران چیزی بیش از کارکرد و کارایی ابزارهای دیجیتال را در نظر بگیرند.
دکتر صفوی گفت: «ما نوآوری‌های زیادی را در مورد ارزش ابزار دیجیتالی می‌بینیم که با هدف اصلی آنها که تعامل یا کارآمدی است اندازه‌گیری می‌شود. اما اگر می‌خواهیم سرمایه‌گذاری‌هایمان را ارزشمند کنیم، باید توجه خود را نه تنها به کارآمدی آن، بلکه برای کسی هم در نظر بگیریم؟
برای بازگرداندن اعتماد عمومی، او گفت که لازم است “شفافیت واضح در مورد اطلاعات همراه با رفتاری که می تواند با نحوه قرار دادن خود مطابقت داشته باشد ایجاد شود.”
درگیر کردن نسل جوان
یک نمونه برجسته از توانمندسازی بیماران از بیمارستان کودکان San Joan de Deu Barcelona در اسپانیا می آید. Begoña Nafria، رئیس گروه مشارکت بیمار در تحقیق و نوآوری، یک ابتکار در حال انجام را برای مشارکت کودکان و جوانان در تصمیم‌گیری در بیمارستان تشریح کرد.
گروه مشاوره این جوان، Kids Barcelona، در سال 2015 راه اندازی شد و در حال حاضر 20 عضو دارد که 80٪ آنها بیمار و 20٪ از جامعه محلی هستند. هر ماه جلساتی برگزار می شود که در آن اعضا می توانند نظرات خود را در مورد پروژه های بیمارستان بیان کنند.
نفریا گفت: “ما یک موسسه بیمار محور هستیم زیرا معتقدیم تنها راه خدمات ما در مراقبت های بهداشتی کار با بیماران و خانواده های آنها است.” “ما آنها را در تحقیق و نوآوری گنجانده ایم زیرا می خواهیم آنها شریک باشند.”
کودکان و نوجوانان همچنین در طراحی مشترک دستگاه‌های پزشکی شرکت می‌کنند، در مورد حقوق داده‌های خود از طریق بازی آموزش می‌بینند، و در زمینه توسعه آزمایش‌های بالینی آموزش می‌بینند.
نفریا گفت: “ما باید کل طرز فکر راه حل ها را تغییر دهیم زیرا ما بر این اساس هستیم که متخصصان پزشکان و کادر پزشکی هستند و کودکان و خانواده های آنها در یک سطح نیستند.” ما نیاز به ایجاد مشارکت و همکاری با بیماران داریم.»