آنتی اکسیدان ها مهم هستند زیرا اثرات مضر رادیکال های آزاد را در بدن خنثی می کنند.
اگر رادیکال‌های آزاد توسط آنتی‌اکسیدان‌ها خنثی نشوند، می‌توانند به سلول‌ها آسیب برسانند و منجر به تعدادی از بیماری‌ها از جمله دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی شوند.
توت آکای مقدار فوق العاده بالایی از آنتی اکسیدان دارد و از سایر میوه های غنی از آنتی اکسیدان مانند زغال اخته و کرن بری پیشی می گیرد.۴).
محتوای آنتی اکسیدانی غذاها معمولاً با نمره ظرفیت جذب رادیکال اکسیژن (ORAC) اندازه گیری می شود.
در مورد آکای، ۱۰۰ گرم خمیر منجمد دارای ORAC 15405 است، در حالی که همین مقدار زغال اخته دارای امتیاز ۴۶۶۹ است.۴).
این فعالیت آنتی اکسیدانی از تعدادی از ترکیبات گیاهی موجود در acai، از جمله آنتوسیانین ها ناشی می شود.۵،
در سال ۲۰۰۸، محققان به ۱۲ داوطلب ناشتا در چهار زمان مختلف پالپ آکای، آب آکای، سس سیب یا یک نوشیدنی بدون آنتی اکسیدان دادند و سپس خون آنها را از نظر آنتی اکسیدان آزمایش کردند.
هم پالپ آکای و هم سس سیب سطح آنتی اکسیدان شرکت کنندگان را افزایش می دهند، به این معنی که ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در آکای به خوبی در روده جذب می شوند.
این همچنین نشان می دهد که پالپ آکای منبع بهتری از آنتی اکسیدان ها نسبت به آب آکای است.
خلاصه:
آکای به طور باورنکردنی سرشار از آنتی اکسیدان است و سه برابر بیشتر از بلوبری است.