Dبر اساس یک مطالعه جدید، درمان با قالیچه جانبازان مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در سال اول همه‌گیری افزایش یافته است، که نشان می‌دهد تغییر سریع از مراجعه حضوری به ملاقات از راه دور در مراکز پزشکی VA، بیماران را قادر می‌سازد تا علی‌رغم مرتبط با کووید، به مراقبت‌ها دسترسی داشته باشند. اختلالات
این مطالعه که روز پنجشنبه در مجله آمریکایی روانپزشکی منتشر شد، نشان داد که تعداد بیماران اداره سلامت کهنه‌کاران که بوپرنورفین برای اختلال مصرف مواد افیونی دریافت می‌کنند در سال اول همه‌گیری در مقایسه با 12 ماه قبل 14 درصد افزایش یافته است. این مصادف بود با جهش بزرگ در استفاده از ویزیت های تلفنی و ویدئویی از راه دور سلامت برای تجویز بوپرنورفین، از 11.9 درصد بازدیدها در مارس 2019 به 82.6 درصد در فوریه 2021.
بوپرنورفین یکی از دو درمانی است که با کاهش مرگ و میر در میان افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی مرتبط است و تنها درمانی است که به راحتی در کلینیک ها و مطب های پزشک قابل دسترسی است.
تبلیغات
محقق اصلی، روانپزشک اعتیاد دانشگاه میشیگان، آلیسون لین، اذعان کرد که تشخیص اثرات کووید – مانند افزایش مصرف مواد افیونی، مصرف بیش از حد، و نیاز به مراقبت – از اثرات افزایش استفاده از سلامت از راه دور در افزایش بیماری‌ها دشوار است. ادامه بوپرنورفین اما واضح است که بازدید از راه دور نقش مهمی در تسهیل دسترسی به درمان در زمانی که مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد افزایش یافته بود، ایفا کرد.
لین، که همچنین در سیستم مراقبت بهداشتی VA Ann Arbor کار می کند، گفت: “ما می دانیم که بزرگترین عامل در مصرف بیش از حد، اعتیاد مداوم، از جمله اختلال مصرف مواد افیونی است.” ما چند درمان بسیار موثر داریم. اما اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی این درمان ها را دریافت نمی کنند.
تبلیغات
لین گفت که ایجاد تغییرات بزرگ در مدت زمان کمی برای بیمارستان‌ها دشوار است، اما کووید “آزمایشی بود که هرگز نخواستید” که مراقبت‌های بهداشتی را یک شبه تغییر داد. از مارس 2020، ارائه دهندگان قادر بودند بوپرنورفین را بدون مراجعه حضوری اولیه که معمولاً برای مواد کنترل‌شده مورد نیاز است، با استفاده از استثنایی در اعلامیه اضطراری بهداشت عمومی تجویز کنند. تغییرات سیاست های همراه شامل پوشش بیمه برای قرار ملاقات از راه دور بود.
لین گفت: «این فقط این نبود که مردم بیشتر از سلامت از راه دور استفاده می‌کردند، بلکه اکثریت قریب به اتفاق مراقبت‌های بوپرنورفین به سلامت از راه دور منتقل شدند و رایج‌ترین روش مورد استفاده تلفن بود.
در طول همه‌گیری، بازدیدهای تلفنی بیشتر مورد استفاده قرار گرفت – 86.7٪ از بازدیدها در بین بیش از 13000 بیمار که بوپرنورفین را ادامه دادند، پس از آن تماس‌های ویدیویی و سپس ملاقات‌های حضوری انجام شد.
هایدن هاسکمپ، استاد سیاست های مراقبت های بهداشتی در دانشکده پزشکی هاروارد که به این تحقیق وابسته نبود، گفت که تلنگر چشمگیر در نحوه ارائه مراقبت و تعداد بازدیدهای فقط صوتی قابل توجه است.
بر اساس داده های اداره ملی بهداشت جانبازان، افزایش کلی مصرف به بیماران کمتری نسبت داده شد که درمان بوپرنورفین را در سال اول همه گیری قطع کردند. تعداد بیمارانی که دارو را شروع کردند در همان دوره زمانی کاهش یافت.
Lori Uscher-Pines، محقق ارشد سیاست های سلامت در شرکت RAND که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «معلوم نیست که آیا این یافته ها به سایر تنظیمات تعمیم می یابد یا خیر. VHA با موانع کمتری برای ارائه بازدیدهای بهداشتی از راه دور در حجم بالا مواجه است و قبل از همه‌گیری، برنامه‌های بهداشتی از راه دور پیچیده‌تری نسبت به سایر تنظیمات داشت. او اضافه کرد که تحقیقات آینده باید به آنچه که باعث گرایش به شروع کمتر درمان بوپرنورفین می شود، رسیدگی کند.
هنگامی که اعلامیه اضطراری بهداشت عمومی منقضی می شود، بیمارانی که به سلامت از راه دور متکی هستند باید یک بار دیگر مراجعه حضوری داشته باشند، اگر قانون تغییر نکند. لین، با حمایت از ادامه استفاده از سلامت از راه دور پس از پایان همه‌گیری، گفت: «من مطمئن نیستم چه اتفاقی برای این بیماران می‌افتد که درمان بوپرنورفین خود را از طریق بهداشت از راه دور دریافت کرده‌اند، که فقط مراقبت از راه دور را می‌شناختند.
در حالی که تعداد بیشتری از بیماران از طریق قرارهای مجازی تحت درمان با بوپرنورفین بودند، محققان متوجه کاهش سایر درمان‌ها برای اختلالات مصرف مواد در طول همه‌گیری شدند.
با توجه به اینکه بیشتر استفاده از مراقبت‌های بهداشتی – از درمان‌های پیشگیرانه تا مراقبت از شرایط مزمن – در طول همه‌گیری کاهش یافته است، لین گفت این امکان وجود دارد که سیاست‌های بهداشت از راه دور برای انواع اعتیاد مانند مصرف الکل که نیاز به درمان دارند، نه فقط دارو، پیچیده‌تر باشند.
یک نگرانی رایج در مورد سلامت از راه دور، احتمال تجویز نامناسب است. با این حال، لین توضیح می‌دهد که هیچ مدرکی وجود ندارد که ویزیت‌های حضوری، نسخه‌های غیرضروری یا مضر را کاهش دهد و همچنین شواهدی وجود ندارد که سلامت از راه دور به طور سیستماتیک منجر به افزایش سوء استفاده می‌شود.
“چه کسی اهمیت می دهد؟” Ateev Mehrotra، استاد سیاست مراقبت های بهداشتی در دانشکده پزشکی هاروارد که در رشته پزشکی از راه دور مطالعه می کند، گفت: با اذعان به اینکه این نظر شخصی او در مورد یک موضوع بحث برانگیز است. اگر یک فرد مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی بوپرنورفین را به فرد دیگر مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی بدهد و آن را منحرف کند … اگر از آن برای کنترل علائم ترک خود استفاده می کند، و احتمال کمتری دارد که هروئین یا فنتانیل مصرف کند و بمیرد، شاید این یک چیز خوب.”
مهروترا خاطرنشان می کند که مطالعه تأثیر سلامت از راه دور بر نتایج بیمار چالش برانگیز است زیرا “افرادی که از تله مدیسین استفاده می کنند معمولاً تحصیل کرده تر، پیچیده تر هستند، به هر حال آنها واقعاً بهتر عمل می کنند” و یافتن یک راه کنترل شده برای مقایسه آن دشوار است. گروهی از بیمارانی که گزینه‌های پزشکی از راه دور را دریافت می‌کنند تا کسانی که دریافت نمی‌کنند.