عکس از طریق pexels.
طبق یک مطالعه، سطوح بالاتر پرسنل پرستاری ثبت شده با احتمال کمتر مرگ بیماران مدیکر در اثر سپسیس در بیمارستان ها مرتبط است. مطالعه اخیر منتشر شده در JAMA Health Forum. یک تخمین زده هر ساله 1.7 میلیون مورد سپسیس رخ می دهد که سالانه 270000 نفر را می کشد. به گفته CDC، حتی نگران‌کننده‌تر این است که از هر سه بیمار که در بیمارستان فوت می‌کنند، یک نفر مبتلا به سپسیس است. همه این مرگ‌ها به دلیل سپسیس اتفاق نمی‌افتند، اما تقریباً در همه موارد عاملی است.
با این حال، اکثریت قریب به اتفاق عفونت هایی که باعث سپسیس می شوند – 87٪ از آنها – در خارج از بیمارستان شروع می شوند، طبق CDC. تفاوت بین مرگ و زندگی بستگی به شناسایی زودهنگام سپسیس و درمان فوری دارد. پرستاران ثبت نام شده نقش مهمی در این فرآیند ایفا می کنند زیرا آنها تعامل منظم تری با بیماران دارند و فرصت بیشتری برای مشاهده علائم سپسیس دارند.
چرا این مطالعه برای روزنامه نگاران اهمیت دارد؟: پرستاران همچنان منبعی هستند که مورد توجه قرار نگرفته و از آنها برای درک بهتر مسائل بهداشتی استفاده نمی شود. در اینجا چند نکته کلیدی از این مطالعه آورده شده است:
- پرستاران می توانند نقش مهمی در پیشگیری و درمان طیف وسیعی از شرایط ایفا کنند.
- روزنامه‌نگاران باید هنگام گزارش بیماری‌ها، عفونت‌های اکتسابی در بیمارستان و سایر شرایطی که به طور سنتی فقط به نقل از پزشکان مربوط می‌شود، پرستاران را در فهرست منابع خود بگنجانند.
- سپسیس همچنان یک وضعیت پنهانی است که روزنامه نگاران ممکن است بخواهند آن را بررسی کنند، به ویژه در دوره ای که کووید-19 و آبله میمون همچنان منابع بیمارستان را تخلیه می کنند و ممکن است بر سرعت تشخیص عوامل حساس به زمان مانند سپسیس تأثیر بگذارد.
- ایده‌های داستانی برای روزنامه‌نگاران ممکن است شامل یافتن ابتکارات پرستاران در بیمارستان‌های محلی برای رسیدگی به مسائل بهبود کیفیت باشد که پرستاران بیشتر از پزشکان یا مدیران برای شناسایی و پرداختن به آنها مناسب هستند.
- ایده داستان: نسبت پرسنل پرستار در بیمارستان های محلی شما چقدر است؟ چگونه این نسبت ها با آنچه که تحقیقات نشان داده است برای پیشگیری از انواع مرگ و میر در بیمارستان مناسب ترین است مقایسه می شود؟
- ایده داستان: نمرات انطباق باندل مدیریت سپسیس شدید و شوک سپتیک (SEP-1) بیمارستان محلی شما چیست؟ برای بهبود آنها چه می کنند؟
در مطالعه اخیر، محققان به رهبری Jeannie P. Cimiotti، Ph.D. از دانشکده پرستاری Nell Hodgson Woodruff در دانشگاه Emory در آتلانتا، داده‌های سه منبع را تجزیه و تحلیل کردند:
- بررسی سالانه انجمن بیمارستان‌های آمریکا (AHA) در سال 2018 در مورد اندازه بیمارستان، وضعیت آموزشی و فناوری، و کارکنان پرستاری
- ویژگی‌های بیمار 2018 از فایل تجزیه و تحلیل و بررسی ارائه‌دهنده مدیکر (MedPAR) در مورد تمام بستری‌های مراقبت‌های حاد با هزینه خدمات مدیکر
- عملکرد بیمارستان 2018 در بسته Sepsis شدید و SEP-1 برای مراقبت به موقع و موثر سپسیس از بیمارستان CMS مقایسه
SEP-1 نشان دهنده تعداد بیمارانی است که مراقبت مناسب را برای سپسیس شدید یا شوک سپتیک دریافت کردند. این تجزیه و تحلیل شامل 1958 بیمارستان مراقبت‌های حاد عمومی در سراسر ایالات متحده بود، اما بیمارستان‌های فدرال یا بیمارستان‌هایی که داده‌های مربوط به امتیازات SEP-1 یا کارکنان پرستاری را گزارش نمی‌کردند را شامل نشد. 702,140 بیمار مورد مطالعه، ذینفعان مدیکر 99-65 ساله بودند که با تشخیص اولیه سپسیس بستری شدند. نزدیک به نیمی (46%) در ICU بستری شدند. 12 درصد مراقبت های تسکینی دریافت کردند.
جای تعجب نیست که نمرات بالاتر SEP-1 با نرخ مرگ و میر کمتر مرتبط است. هر 10 درصد افزایش در نمره SEP-1 با 2 درصد کاهش خطر مرگ در 60 روز پس از پذیرش پس از انجام تنظیمات برای شمارش ویژگی‌های بیمار و بیمارستان همراه بود.
سطوح بالاتر کارکنان RN نیز با شانس بیشتری برای بقا مرتبط بود. هر ساعت اضافی کارمند RN در هر روز از اقامت یک بیمار تنها با 3 درصد کاهش خطر مرگ در طی دو ماه پس از پذیرش مرتبط بود. مرگ در 60 روز 16٪ کمتر بود اگر یک متخصص فشرده روی کارکنان بود پس از در نظر گرفتن تفاوت در بیمارستان ها و بیماران.
محققان دریافتند که «اگر تمام بیمارستان‌ها با شش ساعت پرستار ثبت‌شده در روز یا بیشتر در روز پرسنل داشته باشند، ممکن است ۱۲۶۶ مورد مرگ و میر کمتر باشد». اگر همه بیمارستان‌ها با 9 ساعت پرستار ثبت‌شده در روز یا بیشتر پرسنل داشتند، آنها نوشتند، «می‌توانست 6360 نفر از مرگ‌های بیمار اجتناب‌شده باشد».
به طور کلی، محققان خاطرنشان کردند که نمرات انطباق SEP-1 در سراسر کشور پایین بود و بسیاری از بیماران با وجود پیشرفت‌ها در شناسایی و درمان سپسیس به مرگ خود ادامه دادند.
نویسندگان نوشتند: «بر اساس تجزیه و تحلیل ما از بیمارستان‌ها و بیماران در سراسر کشور، یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که حجم کاری پرستار جنبه‌ای نادیده گرفته شده و کم استفاده از بسته درمانی برای بیماران مبتلا به سپسیس است. «تشخیص زودهنگام سپسیس ضروری است و نمی توان تأثیر کار تیمی بین حرفه ای را نادیده گرفت. گزارش شده است که ارتباط و همکاری پرستار و پزشک از اجزای ضروری برای بهبود مراقبت از سپسیس است.
نویسندگان نوشتند که شناسایی سریع سپسیس اغلب به پروتکل‌های آغازگر سپسیس توسط پرستاران بستگی دارد، با این حال، نویسندگان نوشتند که 58 درصد از مدیران پزشک و 48 درصد از مدیران پرستاری کارکنان پرستاری را علت اصلی تأخیر در درمان سپسیس ذکر کرده‌اند.
نویسندگان قبلا مقاله ای منتشر کرد اشاره کرد که «هر بیمار اضافی که به حجم کاری پرستار اضافه می‌شود با افزایش 12 درصدی احتمال مرگ در بیمارستان، افزایش 7 درصدی در مرگ و میر 60 روزه و بستری مجدد 60 روزه و مدت اقامت طولانی‌تر در بیماران مبتلا به سپسیس.” نویسندگان نتیجه گرفتند که در ارزیابی راه‌های کاهش خطر ابتلا به سپسیس، سپسیس شدید و مرگ ناشی از سپسیس در بیماران، «ضروری است که حجم کاری پرستاران و سایر پزشکان را در نظر بگیریم و محیط مراقبتی را ارتقا دهیم که ارتباطات بین حرفه‌ای را تقویت می‌کند».