مندر دنیای به هم پیوسته امروزی، مردم، بسته ها و حیوانات می توانند در کمتر از یک روز دنیا را دور بزنند. این سرعت ارتباط، بازدید از اعضای خانواده دوردست، انجام تجارت در خارج از کشور و جستجوی یک زندگی بهتر یا ایمن‌تر را آسان‌تر می‌کند – اما همچنین امکان گسترش سریع بیماری‌هایی را فراهم می‌کند که سلامت هر جامعه را تهدید می‌کنند.
با تجاوز انسان به دنیای طبیعی، بیماری‌های با پتانسیل همه‌گیری به طور فزاینده‌ای رایج می‌شوند و مردم را در تماس نزدیک‌تر با حیوانات و محیط‌هایی قرار می‌دهند که می‌توانند باعث گسترش بیماری شوند. ظرفیت سازمان‌های بهداشتی خط مقدم برای مهار سریع و کارآمد بیماری، همیشه با سرعت گسترش بیماری‌ها همگام نبوده است.
یکی از آژانس های ضروری برای جلوگیری از گسترش بیماری، بخش مهاجرت و قرنطینه جهانی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری است. این بخش با مدیریت شبکه ای از ایستگاه های قرنطینه که نقش حیاتی در شناسایی بیماری های عفونی و جلوگیری از گسترش آنها قبل از ورود به جوامع دارند، به عنوان اولین خط دفاعی در برابر تهدیدات بهداشت جهانی عمل می کند.
تبلیغات
بیش از 1 میلیون مسافر در یک روز معمولی از طریق 300 بندر ورودی وارد ایالات متحده می شوند. بخش مهاجرت و قرنطینه جهانی ایستگاه های قرنطینه را در 20 فرودگاه بین المللی و گذرگاه های مرزی زمینی که بیشتر مسافران بین المللی به آنجا می رسند مدیریت می کند. این سازمان مسئول غربالگری مسافران بیمار، اطلاع سایر مسافران در مورد تماس های احتمالی و محدود کردن واردات حیوانات یا محصولاتی است که ممکن است ناقل بیماری باشند.
CDC از آکادمی های ملی علوم، مهندسی و پزشکی (NASEM) خواست تا گروهی از کارشناسان را برای ارزیابی این بخش و ارائه توصیه هایی بر اساس عملکرد آن در طول کووید-19 تشکیل دهند. این کارگروه، که ما در آن شرکت کردیم، از بخش و کارگران آن به دلیل پاسخ تحسین برانگیز به وظیفه هرکولی که با آن روبرو بودند قدردانی کردند. از آنها خواسته شد که از ابزارهای جدید استفاده کنند و در مقیاسی بی سابقه مداخله کنند.
تبلیغات
با این حال، پاسخ‌های این بخش به دلیل نداشتن سیستم‌های داده مدرن، نیروی کار آموزش‌دیده که قادر به افزایش ظرفیت، بودجه کافی و اختیارات قانونی قوی بود، مانع شد.
گزارش NASEM، «بهبود واکنش شبکه ایستگاه قرنطینه CDC به تهدیدات نوظهور»، یک نقشه راه برای حمایت و تقویت بخش مهاجرت جهانی و قرنطینه برای پیش‌بینی و واکنش موثر برای جلوگیری از همه‌گیری بعدی قبل از وقوع آن ارائه می‌دهد. در اینجا برخی از توصیه های کلیدی این گزارش آمده است. ما و همکارانمان امیدواریم CDC و دولت فدرال آنها را برای آماده شدن – و کمک به توقف – همه گیری بعدی اتخاذ کنند.
بودجه ثابت و افزایش یافته است. بودجه اصلی برای بخش مهاجرت جهانی و قرنطینه در دهه گذشته با رکود مواجه شده است، حتی زمانی که آژانس با تهدیدات مکرر و پیچیده‌تری مانند سندرم تنفسی خاورمیانه، زیکا، ابولا، آنفولانزای H1N1 و اکنون کووید-19 مواجه شده است. این بخش به شدت به بودجه جهشی رونق یا رکود متکی است، اما برای حمایت کافی از مسئولیت‌های عظیم خود به جریان‌های مالی قابل اعتمادتری نیاز دارد.
برای جلوگیری از تأخیرهای پرهزینه، کمیته بررسی توصیه می کند که وزارت بهداشت و خدمات انسانی یک صندوق افزایشی ایجاد کند که بخش بتواند به سرعت در طول شیوع اضطراری به آن دسترسی پیدا کند.
در حالی که این بخش بر بیش از 300 بندر ورودی نظارت دارد، بودجه لازم برای راه اندازی تنها 20 ایستگاه قرنطینه را دارد که توانایی آن را برای مهار سریع تهدیدات بیماری های گسترده محدود می کند. CDC باید یک برنامه هزینه کاربر را بررسی کند که به عنوان مثال، از صنایع دریایی و هوانوردی برای قرنطینه و خدمات نظارتی که به آنها ارائه می کند، هزینه دریافت کند. این می تواند بودجه ثابتی را برای راه اندازی این ایستگاه ها فراهم کند.
اختیارات نظارتی CDC را در مواقع اضطراری بهداشت عمومی گسترش دهید. در طول همه‌گیری کووید-19، تقریباً تمام دستورات CDC که تحت قانون خدمات بهداشت عمومی صادر شده بود، از نظر قانونی به چالش کشیده شدند و بسیاری از آنها به طور قابل توجهی توسط دادگاه‌های فدرال به تعویق افتاد یا مسدود شدند. باید به CDC اختیارات کافی داده شود تا در موارد اضطراری بهداشت عمومی قاطعانه عمل کند. کنگره باید این قانون را مدرن‌سازی کند تا اطمینان حاصل شود که CDC دارای اختیاری است که به طور مؤثر از تهدیدات سلامت عمومی فعلی و آینده جلوگیری کند یا آن را کاهش دهد – در حالی که همچنان از حقوق و آزادی‌های فردی حمایت می‌کند.
یک نیروی کار قوی و انعطاف پذیر بسازید. در طول کووید-19، آژانس با بسیاری از موقعیت‌های خالی و پرسنل ناکافی دست و پنجه نرم کرد که منجر به کمبود پوشش در ایستگاه‌های قرنطینه، فرسودگی شغلی و گردش مالی زیاد شد. کمیته NASEM یک طرح استخدام، آموزش، و حفظ متعهد به تنوع، برابری، و شمول همراه با استراتژی‌های نوآورانه برای برآوردن نیازهای نیروی کار منحصر به فرد خود را توصیه کرد. کمیته یک “سپاه ذخیره آماده” متشکل از متخصصان به خوبی آموزش دیده و با تجربه را پیشنهاد کرد که از قبل تایید شده و در دسترس باشند تا نیازهای نیروی کار را در مواقع اضطراری برآورده کنند.
کتاب های بازی را برای شرایط اضطراری آینده توسعه دهید. بخش مهاجرت جهانی و قرنطینه به برنامه‌ها و کتاب‌های بازی دقیق بر اساس نگران‌کننده‌ترین و محتمل‌ترین تهدیدات بیماری‌های عفونی نیاز دارد. باید اینها را با همکاری سازمان‌های بین‌المللی کلیدی و همچنین آژانس‌های بهداشتی ایالتی، محلی و قبیله‌ای توسعه دهد. برنامه ها باید از درس های آموخته شده در طول واکنش به کووید-19 مطلع شوند و شامل ملاحظاتی برای برابری و مراقبت اخلاقی از جمعیت های آسیب پذیر باشند.
فناوری های جدید را در آغوش بگیرید. این بخش باید فناوری‌های نوآورانه را برای کمک به شناسایی شیوع و کاهش سرعت گسترش بیماری‌ها گسترش دهد. چنین فناوری‌هایی می‌توانند به جمع‌آوری داده‌های سلامتی از تعداد زیادی از مسافران ورودی، ردیابی انتقال بیماری و هشدار به مسافران در مورد مواجهه کمک کنند. در کنار هم، باید سیستمی ایجاد کند تا اطمینان حاصل شود که فناوری‌ها به لحاظ اخلاقی استفاده می‌شوند و به حقوق حریم خصوصی احترام می‌گذارند.
یک واحد دریایی اضافه کنید. با فراگیر شدن کووید-۱۹، کشتی‌های کروز به منبع قابل توجهی انتقال تبدیل شدند. برای بهبود توانایی همکاری با صنعت کروز برای جلوگیری از بیماری، واحد دریایی CDC باید به طور دائم در بخش مهاجرت جهانی و قرنطینه مستقر شود.
اکنون زمان سرمایه گذاری در این آژانس حیاتی و تقویت اولین خط دفاعی ایالات متحده در برابر بیماری هایی است که سلامت ملی و جهانی آن را تهدید می کند.
میشل بری استاد و دانشیار ارشد بهداشت جهانی در دانشگاه استنفورد، مدیر مرکز استنفورد برای نوآوری در سلامت جهانی، عضو هیئت مدیره سلامت جهانی برای آکادمی ملی پزشکی، و رئیس بازنشسته کنسرسیوم دانشگاه‌ها است. برای سلامت جهانی لارنس او. گوستین، استاد و مدیر دانشکده انستیتوی حقوق بهداشت ملی و جهانی اونیل در حقوق جورج تاون، مدیر مرکز همکاری سازمان بهداشت جهانی در حقوق بهداشت عمومی و حقوق بشر، و نویسنده کتاب «امنیت بهداشت جهانی: طرحی برای آینده» (انتشارات دانشگاه هاروارد، 2021).