در سال 2011، شان دافی و آدریان جیمز در پارک دولورس سانفرانسیسکو نشسته بودند و در مورد اینکه برخی از کارگران شرکتی را که تأسیس کردند، Omada Health چه نامی بگذارند، بحث می کردند.
Omada که در آن سال راه اندازی شد، درمان مجازی برای بیماری های مزمن ارائه می دهد. این شرکت از طریق تیمی از کارمندان به این شرایط می پردازد – برخی از پزشکان سنتی و برخی دیگر به منظور تشویق بیماران به هنگام مدیریت روزانه فشار خون بالا، پیش دیابت و سایر شرایط هستند. آنها فکر می کردند که این گروه دوم بسیار مهم بود. بنیانگذاران در نهایت از بیماران پرسیدند که از چه عنوانی استفاده کنند.
آیا این شخص “دربان” بود؟ بیماران فکر می کردند که شبیه کسی است که به صورت حساب های آنها کمک می کند. یک “راهنما”؟ به چه مقصدی؟ بنیانگذاران روی «مربی» مستقر شدند. دافی گفت که بیماران این واژه را دوست داشتند: این اصطلاح به کسی پیشنهاد می‌داد که بتواند از آنها حمایت کند و باعث شود که آنها «کمتر احساس تنهایی کنند».
این تصمیم نشانه اولیه یک روند نهایی شرکت فناوری بود. از آن زمان، ده‌ها استارت‌آپ مشابه با تمرکز بر مربیگری سلامت پدید آمدند، که اغلب با سرمایه‌های کلان حمایت می‌شدند. یک بررسی توسط KHN – از انتشارات خبری، پایگاه داده صنعت Crunchbase و سایت هایی مانند LinkedIn – نزدیک به 50 شرکت را با تقریباً 7 میلیارد دلار سرمایه گذاری خطرپذیر پیدا کرد.
این استارت‌آپ‌ها به افراد یا نرم‌افزارهایی پیشنهاد می‌کنند تا انگیزه، جهت‌گیری یا حمایت اخلاقی را برای مدیریت آنچه در بدن انسان به‌همراه می‌آیند، از جمله بیماری‌های مزمن، بیماری‌های اسکلتی عضلانی، چاقی – حتی اختلال کمبود توجه/بیش فعالی و اگزما، ارائه دهند. مدل های کسب و کار متفاوت است. برخی از استارت آپ ها مستقیماً از مصرف کنندگان پرداخت می کنند. برنامه «ضد رژیم غذایی» Wellory ماهانه 45 دلار درخواست می کند. سایر استارت آپ ها ماهانه برای هر عضو از شرکت ها بودجه دریافت می کنند تا به کارمندان خود مربیگری منظم ارائه دهند. برخی از سرویس ها دسترسی 24 ساعته و متوسط زمان اتصال 60 ثانیه را اعلام می کنند. در برخی از آنها، مربیان مسائل جدی را به پزشکان دارای اعتبار بیشتر تشدید می کنند.
شور و شوق پشت مربیگری، در ظاهر، چرخشی عجیب برای صنعتی است که دوست دارد به قرص های میلیارد دلاری و هوش مصنوعی پیچیده شبح وار خود ببالد.
مایکل یانگ، شریک مدیریت سرمایه‌گذاران OMERS Ventures که روی مربیگری استارت‌آپ‌ها سرمایه‌گذاری کرده است، توضیح داد: «هنگامی که این استارت‌آپ‌های سلامت دیجیتال شروع به کار کردند، متوجه شدند که فناوری برای ایجاد تغییر کافی نیست. بیماران ممکن است نیاز داشته باشند که بهتر غذا بخورند، برنامه فیزیوتراپی را دنبال کنند، از طریق آشفتگی عاطفی صحبت کنند و موارد دیگر.
مربیان – چه افرادی باشند و چه نرم افزاری – می توانند از بیماران در فاصله زمانی بین مراجعه رسمی به پزشک پشتیبانی کنند. این نوع تشویق می‌تواند برای پایبندی به یک برنامه مراقبتی مهم باشد – یک چیز مهم در دنیایی که عادات خوب برای حفظ سلامت اهمیت زیادی دارد. خواه یک بیمار به تیمی برای کمک به جنبه‌های فیزیکی بهبودی پس از جراحی ارتوپدی یا کمک به اجتناب از محرک‌های بیماری‌های رفتاری نیاز داشته باشد، این شرکت‌های مربی یک اپلیکیشن یا یک وب‌سایت دور هستند.
یانگ گفت: «این مدل به شدت مستهجن شده است. در بسیاری از استارت‌آپ‌ها، مربیان «سهم اصلی کار را انجام می‌دهند».
با این حال، بسیاری از افراد در صنعت مراقبت های بهداشتی در مورد این روند دوگانه هستند. برخی فکر می کنند که این امر به بخشی از اقتصاد که توسط پزشکان بی رحم و صورتحساب های نامفهوم قابل تعریف است، حس انسانی می بخشد. دیگران تعجب می کنند که آیا این صرفاً راهی برای استفاده از نیروی کار ارزان است.
حامیان می گویند مربیان عمیقاً درگیر می شوند، حتی کارهایی را انجام می دهند که در غیر این صورت انجام نمی شود. دافی Omada گفت: “ما برای پر کردن برخی از این شکاف ها به نیروی کار جایگزین نیاز داریم.” در Omada، مربیان کلاه‌های زیادی بر سر می‌گذارند: آنها داده‌های گلوکز را در حین پیگیری تغییرات سبک زندگی بیماران بررسی می‌کنند و می‌توانند به گونه‌ای همدلی ایجاد کنند که سایر افراد در سیستم مراقبت‌های بهداشتی ارائه نمی‌کنند. دافی گفت: مربیان افرادی هستند که قبل از قضاوت سؤال می کنند.
دافی گفت که مراقبت از طریق کتاب به افراد مبتلا به دیابت – یا افراد مبتلا به بیماری های مزمن – به کارگران بیشتری نسبت به سیستم مراقبت های بهداشتی نیاز دارد. بنابراین یک مربی – که دستمزدش معمولاً ده‌ها و نه صدها هزار دلار است – برای بسیاری از استارت‌آپ‌ها راه‌حلی به نظر می‌رسد.
باب کوچر، سرمایه گذار در Venrock در ایمیلی نوشت: «کوچینگ» راهی برای اجتناب از داشتن مجوزهای بالینی یا تأییدیه FDA است. “این به شما امکان می دهد خدمات رسانی به بیماران را سریعتر شروع کنید.”
مربیان قبلاً در مؤسسات مستقر نقش دارند.
دکتر پوشپا راجا، روانپزشک در سیستم لس آنجلس بزرگ بخش امور کهنه سربازان، گفت که همسالان نقش برجسته ای در VA دارند. اغلب، افراد مبتلا به یک بیماری خاص با جانبازانی که همان بیماری را دارند ارتباط برقرار می کنند. او گفت: «آنها می توانند به شیوه ای متفاوت با بیماران ارتباط برقرار کنند. آنها می توانند بیماران را به سمت اهداف تشویق کنند. آنها می توانند بیماران را در برنامه ریزی و استراتژی راهنمایی کنند.”
آنها همچنین در یک تیم با روانپزشکان و پزشکان مراقبت های اولیه ادغام می شوند، به این معنی که می توانند مشاهدات را منتقل کنند – برای مثال، اگر افسردگی فردی با گذشت زمان بدتر شود.
برخی از ناظران استارت‌آپ‌های کوچینگ سلامت نگران هستند که توانایی مشابهی ندارند. لیز کیارلو، جامعه‌شناس دانشگاه سنت لوئیس در میسوری که سازمان‌های پزشکی را مطالعه می‌کند، می‌گوید مربیان ممکن است بتوانند «بسیاری از نکات آزاردهنده» را برای پزشکان انجام دهند، اما افزایش این کارگران می‌تواند «سیستم بهداشتی ما را حتی بیشتر از هم بپاشد». ” یک مربی بهداشت رفتاری در یک استارت‌آپ معین ممکن است نیاز داشته باشد که موضوع را به یک روانپزشک یا پزشک مراقبت‌های اولیه ارتقا دهد – و اینکه آیا مربیان استارت‌آپ‌ها پیوندهای محکمی با مؤسساتی دارند که تخصص سطح بعدی را ارائه می‌دهند، اغلب مشخص نیست.
علاوه بر این، مربیان ممکن است به خوبی آموزش ندیده باشند – و ممکن است به تعداد زیادی از بیماران خدمات رسانی کنند که نمی توانند کارهای خوبی انجام دهند.
یانگ می‌گوید: «وقتی استارت‌آپ‌هایی را دریافت می‌کنم که می‌گویند ما 100 نفر را استخدام می‌کنیم و به مدت دو هفته به آنها آموزش می‌دهیم، عصبانی می‌شوم». “شما دو هفته دیگر چیزی یاد نخواهید گرفت.” او گفت: برای آموزش برخی از شرکت‌ها، “بسیار ترسناک است، عدم دقت و عمق”.
شایستگی مربیگری نیز ممکن است آن چیزی نباشد که به نظر می رسد.
Wellory قول می دهد که کاربران را پس از شرکت در مسابقه با مربی تغذیه مطابقت دهد. آن مربیان نیز به نوبه خود غذاهای سالم را به کاربران پیشنهاد می کنند. اما برخی از شرکت کنندگان در آزمون – مانند دکتر ست تروگر، پزشک اورژانس پزشکی شمال غربی. و یک خبرنگار KHN – با مربی ای که خود را به عنوان “RDE” توصیف کرده بود، مقایسه شدند، که مخفف عبارت “Registered dietologist واجد شرایط” است. این اصطلاح برای متخصصان تغذیه است که اکثر، اما نه همه، الزامات لازم برای واجد شرایط شدن به عنوان یک متخصص تغذیه ثبت شده را تکمیل کرده اند.
اما به گفته کمیسیون ثبت رژیم غذایی، RDE یک نام حرفه ای نیست و هرکسی که از آن استفاده می کند باید “فورا” آن را متوقف کند. این کمیسیون آژانس اعتبارسنجی آکادمی تغذیه و رژیم غذایی، گروه تجاری برای متخصصان غذا و تغذیه است. Wellory پس از تماس KHN با شرکت در مورد این مشکل، مرجع را حذف کرد.
یانگ گفت که برخی از استارت‌آپ‌ها مربیان را تقریباً «مدل مرکز تماس» می‌دانند و قصد دارند ده‌ها مربی را استخدام کنند که از ده‌ها هزار بیمار حمایت می‌کنند.
برخی از استارت آپ ها در واقع از تیم های کوچک استفاده می کنند. Homethrive را در نظر بگیرید، یک شرکت جدید که 20 میلیون دلار برای حمایت از مراقبان بزرگسالان یا سایر بیماران جمع آوری کرده است. هدف این شرکت استفاده از ترکیبی از ابزارهای فناوری و مددکاران اجتماعی برای ارائه همه چیز به مراقبین است، از حمایت عاطفی و ارتباطات گرفته تا توصیه هایی برای ویلچر و پیاده روی.
دیوید گرابوفسکی، استاد دانشکده پزشکی هاروارد که در زمینه پیری و مراقبت طولانی‌مدت تخصص دارد، می‌گوید فرصت بزرگی برای پر کردن این شرکت‌ها وجود دارد. مراقبان ممکن است در مورد چگونگی انجام برخی وظایف روزانه مانند حمام کردن یا بردن بیماران مطمئن نباشند. اما، به همان اندازه، “این تنهایی است، این احساسی است که شما به تنهایی در آن هستید.”
با این حال، Homethrive به نیروی کار کوچک متکی است. دیو جاکوبز، یکی از بنیانگذاران، گفت که این شرکت به حدود 20000 عضو خدمات ارائه می دهد. جیکوبز گفت، در حال حاضر 40 مددکار اجتماعی را استخدام می کند که در «شدیدترین» موقعیت ها، مانند تصمیم گیری در مورد انتقال بیماران به خانه، حمایت «اپیزودیک» ارائه می کنند. برای موقعیت‌های روزمره، برای اتصال بیماران به منابع به فناوری متکی است.
Grabowski در مورد چنین مدل هایی سؤالاتی دارد. او گفت: “من قطعا نمی دانم که آیا 40 مددکار اجتماعی برای رسیدگی به چنین شرایطی کافی است.”
استارت آپ های کوچینگ حوزه ای بسیار ناهمگون هستند. یانگ گفت که استارت‌آپ‌هایی را دیده است که مربیگری را به خوبی انجام می‌دهند، اما مطمئن نیست که مردم چقدر سود می‌برند. “آیا ما در پایان روز خدمات خوبی به مردم انجام می دهیم؟”